Od Melle do Saintes

Cały długi tekst przepadł mi w czeluściach Internetu. Muszę pisać od nowa, podzielić to na części, z nadzieją że tym razem się uda.
W piątek rano, po raz ostatni rzuciwszy okiem na wspaniały kościół św. Hilarego, ruszamy na południowy zachód. Szło nam całkiem nieźle, dopóki nie zaczęło padać. Mieliśmy ominąć Aulnay, ale w tej sytuacji skręciliśmy do miasta, by tam znaleźć miejsce do przeczekania. Kawiarnia nijaka, w centrum dość niejakim. Ale ma dach i rowery stoją pod rozwiniętą markizą. Jedna kawa, coś na rozgrzewkę, jakąś zapiekanka, pożywna i gorąca... Ciągle leje... Piszę, opracowuję zdjęcia, Franek dzwoni, dzwonią do mnie, ja dzwonię, leje... W końcu po drugiej kawie przestało, ruszamy. Przejeżdżamy koło miejscowego cmentarza i z ciekawości zaglądamy. A tam pomiędzy wiekowymi, kamiennymi nagrobkami, jakich nigdzie indziej nie widziałem, kościół św. Piotra. Obecnie remontowana jest ze środków publicznych jego wschodnia i, częściowo, południowa elewacja. Bo parafie tu są bardzo biedne. Czasami z dziurawego dachu leje się do wnętrza woda, po kątach zielone pleśnie, odpadają tynki, aż żal patrzeć, jak niszczeją. Kościoły, otwierane ok. 8 - 9 rano przez kogoś opłaconego chyba przez gminę odwiedzają najczęściej turyści, pielgrzymi tacy jak my i, z rzadka, miejscowi wierni. No cóż, takie czasy.
Czasy Letnich Chrześcijan.
A w kościele, nad lewym bocznym wejściem płaskorzeźba przedstawiająca ukrzyżowanie św. Piotra głową w dół. Też nigdy nie widziałem takiego przedstawienia. Bo o to prosił, by nie być porównywany z Chrystusem. Dzisiejsi czciciele szatana przedstawiając odwrócony krzyż, pewnie nawet nie wiedzą, że w ten sposób pośrednio oddają hołd św. Piotrowi.
W końcu, po kolejnym postoju i zakupach, na sucho docieramy do Saintes. Już z daleka wita nas olbrzymią bryła wieży katedry przeglądającej się w wodach szerokiej tu rzeki Charente.


Kościół na cmentarzu w Aulnay. Nagrobki, wśród których stoi, mają pod podłużną płytą prześwit. Nigdzie tego nie widziałem. Jest ich znacznie więcej po wschodniej stronie świątyni i chyba są bardzo stare.


Dramatyczne przedstawienie ukrzyżowania św. Piotra z. bocznego portalu kościoła w Aulnay.


Wieża katedry w Saintes, widziana znad Charente, w drodze do kempingu miejskiego.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Santiago! Daliśmy radę!!!

Obraz
Udało się. Po 56 dniach podróży, z czego 53 na rowerowym siodełku i tylko 3 dni odpoczynku, dokonaliśmy tego. Stoimy oto przed katedrą w  Santiago z naszymi niezawodnym aluminiowymi rumakami. Zmęczeni, ale zadowoleni, że nam udało się to, co wydawało się niemożliwe! No ale jeszcze zanim wejdziemy do katedry trzeba dokonać niezbędnych formalności. Idziemy z rowerami (schody!) do biura turystycznego, by chwilę odstać, w długiej jak w stanie wojennym, kolejce po mięso i uzyskać potwierdzenie odbycia pielgrzymki na podstawie właśnie creanciale, do których pracowicie (dzięki Frankowi) zbieraliśmy od francuskiego Tours pieczątki. Mieliśmy także kilka wcześniejszych z Niemiec na przygodnych kartkach papieru, folderach turystycznych, itp. Gdy  podajemy miejsce startu (Białystok?, nic im to nie mówi), ale gdy podajemy liczbę przebytych kilometrów, kręcą z niedowierzaniem głowami, ale potwierdzenia, wypisane charakterystyczną romańską czcionką, uzyskujemy. A teraz idziemy do katedry, jest
Czytaj więcej

Bose Antki

Obraz
Animozje międzyzabororowe są niezwykle trwałe! Kiedy w poniedziałek, w drodze do Rypina, przekroczywszy już granicę województwa kujawsko-pomorskiego, zadzwoniłem do Zenka, że już jesteśmy w jego stronach, ten lekceważąco odrzekł, że to żadne jego strony, bo, jak rzekł z ukrywaną słabo wzgardą, to jest ciągle Kongresówka. Jego ciotka jeszcze w latach 30. zaszła w ciążę z "bosym Antkiem ", migrantem z ubogiej Kongresówki i rodzina zastanawiała się, czy nie lepiej będzie jeśli zostanie panną z dzieckiem, niż znosić hańbę ożenku z takim kimś. Ślązak, u którego nocowaliśmy w Ostrowitem, też używał terminu Bose Antki, by określić migrantów z Kongresówki, którzy często przechodzili przez zieloną granicę boso, a zarobowiszy  na buty, wracali obutymi, no i jeszcze zostawało na kupno kawałka roli i zapaski kobiecie. Z Ostrowitego wyjechaliśmy przed 10 rano i od razu dostaliśmy się w bezlitosne objęcia wiejącego w twarz wiatru zachodniego.  W Ugoszczu zajrzeliśmy do zespołu pałacowo p
Czytaj więcej

Pampeluna, Puente la Reina, Estella.

Obraz
Z Zubiri, po wysuszeniu prania i śniadaniu, ruszamy do Pampeluny. To tylko ok. 20 km i to z góry, więc idzie nam świetnie. Od czasu do czasu przystajemy na chwilę, by coś ciekawego sfotografować. Ja, niestety, przywykłem fotografować aparatem, zapominam o telefonie i nie mogę później wysłać naprawdę ciekawych zdjęć. Oto na jakieś 5 km przed Pampeluną spotykamy kamienny krzyż na kolumnie z figurką Ukrzyżowanego, pewnie XVII w. Zatrzymaliśmy się, zrobiłem zdjęcie, coś mnie zaintrygowało, przechodzę na drugą stronę, a tam figurka w typie Matki Boskiej z Guadelupe, czyli naszej Matki Boskiej Kodeńskiej! Na krzyżu! Nigdy nie widziałem czegoś podobnego. Jazda rowerem, mimo całej swej ślamazarności i trudów podróży w porównaniu z innymi środkami transportu, pozwala odkrywać rzeczy w innych przypadkach niezauważalne. Będę musiał koniecznie jakoś upublicznić ten krzyż po powrocie! Wjeżdżamy do pięknej Pampeluny, kierujemy się na stare miasto. Pniemy się ostro pod górę, mając po prawej taką pano
Czytaj więcej